Κιρσοί της λεκάνης στις γυναίκες

Στην πρακτική των γιατρών: θεραπευτές, χειρουργοί, γυναικολόγοι, ουρολόγοι, μερικές φορές εμφανίζονται δύσκολες περιπτώσεις. Αυτό μπορεί να οφείλεται στα ίδια συμπτώματα διαφορετικών ασθενειών. Οι κιρσοί της μικρής λεκάνης αναφέρονται ειδικά σε τέτοιες περιπτώσεις.

Μπορεί να μιμηθεί ασθένειες των εντέρων, της ουροδόχου κύστης και των γυναικείων γεννητικών οργάνων. Θα πρέπει να εστιάσετε όχι μόνο στα συμπτώματα, αλλά και σε εργαστηριακές και οργανικές μεθόδους έρευνας προκειμένου να κάνετε με ακρίβεια μια διάγνωση.

Η έννοια των κιρσών, οι πιθανοί εντοπισμοί της

Τα ακόλουθα όργανα βρίσκονται στη λεκάνη στις γυναίκες:

• κύστη, οι ανατομικοί σχηματισμοί της.
• μύες?
• μήτρα;
• σάλπιγγες?
• ωοθήκες?
• κόλπος;
• πρωκτός.

Κάθε ένα από αυτά τα όργανα λαμβάνει αίμα από τις αρτηρίες και το στέλνει μέσω των φλεβικών κορμών που παροχετεύονται. Αυτό εξασφαλίζει κανονική διατροφή και ανταλλαγή αερίων στους ιστούς, πράγμα που σημαίνει υγιή λειτουργία των οργάνων.

Οι κιρσοί της μικρής λεκάνης χαρακτηρίζονται από παθολογικές αλλαγές στα αιμοφόρα αγγεία προς την κατεύθυνση της αύξησης του αυλού τους. Ταυτόχρονα, το τοίχωμά τους εξασθενεί, οι κοιλότητες γεμίζουν με αίμα και παύουν να παρέχουν κανονική εκροή. Σε προχωρημένες περιπτώσεις, η κατάσταση επιδεινώνεται από βλάβη στη συσκευή της βαλβίδας.

Η εμφάνιση παθολογίας

Για αυτή τη νόσο υπάρχουν οι ακόλουθοι προδιαθεσικοί παράγοντες:

• αδυναμία (απότομη απώλεια δύναμης, μυϊκή αδυναμία).
• μεγάλες περιόδους ορθοστασίας ή καθιστή θέση κατά τη διάρκεια επαγγελματικών δραστηριοτήτων·
• σκληρή σωματική εργασία?
• λήψη ορμονικών αντισυλληπτικών, COCs.
• συγγενείς ανωμαλίες των αγγειακών κλάδων και των τοιχωμάτων τους.
• συχνές εγκυμοσύνες και τοκετοί.
• εμμηνόπαυση;
• ογκολογικοί σχηματισμοί της μήτρας, των ωοθηκών.
• πρόπτωση πυελικού οργάνου.
• τραυματισμοί;
• προηγούμενες επεμβάσεις των πυελικών οργάνων.
• παχυσαρκία κ. λπ.

Οι επιστήμονες συνδέουν την παθολογία με μια ανισορροπία στεροειδών στο σώμα. Πιστεύεται ότι οι ορμόνες επηρεάζουν την ελαστικότητα και την εκτασιμότητα του αγγειακού τοιχώματος. Επιπλέον, ένας μηχανικός παράγοντας δεν μπορεί να αποκλειστεί.

Κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης, οι φλέβες της λεκάνης συμπιέζονται από τη διευρυμένη μήτρα.Αυτό εμποδίζει την κανονική ροή του αίματος. Το ίδιο παρατηρείται με όγκους των γυναικείων γεννητικών οργάνων, καθώς και γειτονικές δομές. Επομένως, οι κιρσοί της πυέλου δεν είναι πάντα μια ανεξάρτητη ασθένεια. Πιο συχνά θα πρέπει να θεωρείται ως σύμπτωμα μιας πιο σοβαρής παθολογίας.

Κύρια σημεία της νόσου

Το πιο κοινό σύμπτωμα των κιρσών της πυέλου είναι ο πόνος. Μπορεί να εντοπιστεί στο κάτω μέρος της κοιλιάς, στο περίνεο, στην είσοδο του κόλπου, προσομοιώνοντας την κυστίτιδα. Όμως, σε αντίθεση με τη φλεγμονή της ουροδόχου κύστης, η ενόχληση δεν σχετίζεται με την ούρηση και χαρακτηρίζεται από αίσθημα καύσου στα χείλη και τον κόλπο.

Συχνά ο πόνος είναι ασυνεπής και κυκλικός. Πολλές γυναίκες σημειώνουν επιδείνωση της κατάστασής τους στο δεύτερο μισό του εμμηνορροϊκού κύκλου, όταν αλλάζουν τα ορμονικά επίπεδα.

Ο πόνος επιδεινώνεται επίσης από τη σωματική δραστηριότητα, την άρση βαρών και κατά τη σεξουαλική επαφή. Φυσικά, είναι αδύνατο να ζήσεις μια φυσιολογική ζωή με τέτοια συμπτώματα. Αυτός είναι ο λόγος που οι γυναίκες απευθύνονται σε έναν ειδικό για βοήθεια.

Όταν παίρνει συνέντευξη από τον ασθενή, ο γιατρός μπορεί να εντοπίσει άλλα συμπτώματα που παρατηρούνται με κιρσούς της μικρής λεκάνης:

• αιμορραγία από τον κόλπο κατά τη συνουσία.
• σαφή σημάδια προεμμηνορροϊκού συνδρόμου.
• συχνουρία;
• πρήξιμο των χειλέων, κνησμός τους.

Η εξέταση αποκαλύπτει διογκωμένα, ελικοειδή φλεβικά δίκτυα του περίνεου.

Ταξινόμηση

Ανάλογα με τη σοβαρότητα της κατάστασης, διακρίνονται τρεις βαθμοί της νόσου:

1. Τα προσβεβλημένα αγγεία έχουν διάμετρο έως και 0, 5 εκ. Σε αυτή την περίπτωση, οποιοδήποτε από τα αγγειακά πλέγματα μπορεί να διαταθεί.
2. Εάν το πλάτος των φλεβών είναι από 0, 6 έως 1 cm, τότε μιλούν για τον δεύτερο βαθμό κιρσών. Σε αυτή την περίπτωση, σημειώνεται παθολογία στα πλέγματα των ωοθηκών, τα αγγεία του παραμέτρου ή του μυομητρίου. Δεν μπορεί να αποκλειστεί ολική αλλαγή στα αγγειακά τοιχώματα.
3. Η διάμετρος των φλεβικών κλαδιών μεγαλύτερη από 1 cm υποδηλώνει τον τελευταίο, τρίτο βαθμό. Σε αυτή την περίπτωση, η ασθένεια είναι ευρέως διαδεδομένη.

Αυτή η ταξινόμηση είναι απαραίτητη όχι μόνο για την αποσαφήνιση της διάγνωσης, αλλά και για την επιλογή θεραπευτικών τακτικών για τον ασθενή. Εάν ο πρώτος και ο δεύτερος βαθμός περιλαμβάνουν αρχικά τη χρήση συντηρητικών τεχνικών, τότε ο τρίτος περιλαμβάνει μόνο χειρουργική επέμβαση.

Εξέταση ασθενών με ARVMT

Πριν αρχίσει να συνταγογραφεί εξετάσεις, υπερηχογράφημα, ακτινογραφίες και άλλες ερευνητικές μεθόδους, ο γιατρός πρέπει να διεξάγει διεξοδική έρευνα και εξέταση μιας γυναίκας με υποψία κιρσών της μικρής λεκάνης. Λαμβάνονται υπόψη οι ακόλουθες παράμετροι:

• την ηλικία του ασθενούς·
• βάρος, δείκτης μάζας σώματος.
• παρουσία άλλων χρόνιων ασθενειών.
• κληρονομικότητα (παρουσία κιρσών σε στενούς συγγενείς).
• επάγγελμα, είτε υπάρχει καθιστικός τρόπος ζωής.
• κακές συνήθειες;
• αριθμός κυήσεων, γεννήσεων, αμβλώσεων, αποβολών.
• χαρακτηριστικά του εμμηνορροϊκού κύκλου, η κανονικότητά του.
• ιστορικό χειρουργικών επεμβάσεων, η φύση τους.
• η παρουσία αιμορροΐδων, κιρσών των ποδιών.

Αφού μιλήσει με την ασθενή, ο γιατρός αρχίζει να την εξετάζει. Προσφέρει οπτική και αμφίχειρη διάγνωση στη γυναικολογική καρέκλα. Αυτό μπορεί να αποκαλύψει αλλαγές όπως:

• διαστολή των αγγείων του περίνεου, στριφογυρισμός τους, αιμορροΐδες που εκτείνονται πέρα από το ορθό.
• κυάνωση των τοιχωμάτων του κόλπου.
• πρόπτωση της μήτρας και του κόλπου.
• αντίδραση στην ψηλάφηση της κοιλιάς πάνω από τη μήτρα, στην περιοχή της προβολής της μήτρας, των ωοθηκών, του κόλπου.
• ομαλότητα, διόγκωση των κολπικών θόλων.

Όλα αυτά τα σημάδια δείχνουν ότι, πιθανότατα, ο ασθενής έχει κιρσούς της μικρής λεκάνης. Για να επιβεβαιώσουν την παθολογία, καταφεύγουν σε εργαστηριακές και οργανικές μεθόδους εξέτασης.

Ενδείξεις δοκιμής

Σε όλες τις γυναίκες, ανεξαρτήτως παραπόνων, συνταγογραφούνται γενικές κλινικές εξετάσεις αίματος και ούρων. Είναι απαραίτητα για την αξιολόγηση της γενικής κατάστασης του σώματος.

Εάν υπάρχει υποψία ορμονικής ανισορροπίας, ο γιατρός μπορεί να συστήσει ένα προφίλ στεροειδών, το οποίο περιλαμβάνει τεστοστερόνη, προγεστερόνη, οιστραδιόλη, LH, FSH, προλακτίνη, κορτιζόλη, καθώς και μια σειρά από θυρεοειδικές ορμόνες. Όταν το URVMT εμφανίζεται κατά τη λήψη αντισυλληπτικών ή κατά την εμμηνόπαυση, αυτή η λίστα είναι υποχρεωτική.

Για να αποκλειστεί η παθολογία από το σύστημα πήξης του αίματος, λαμβάνεται πήξη.Δείχνει πώς συμβαίνουν οι πιο σημαντικές διαδικασίες. Χρησιμοποιώντας ένα πηκτόγραμμα, μπορεί κανείς να υποθέσει την παρουσία θρόμβων αίματος σε διεσταλμένα αγγεία προκειμένου να διορθωθεί έγκαιρα η κατάσταση.

Ενόργανη εξέταση

Οι ακόλουθες μέθοδοι μπορούν να χρησιμοποιηθούν για τη διάγνωση των κιρσών της μικρής λεκάνης:

1. Υπερηχογράφημα Doppler.Σας επιτρέπει να προσδιορίσετε γρήγορα και μη επεμβατικά την παρουσία παθολογίας χρησιμοποιώντας μια μηχανή υπερήχων. Δίνει μια γενική εικόνα της ροής του αίματος και της κατάστασης των αιμοφόρων αγγείων σε μια δεδομένη περιοχή.
2. μέθοδος CT.Απαραίτητο για διαφορική διάγνωση με παθολογίες που έχουν παρόμοια κλινική εικόνα. Σας επιτρέπει να δείτε πολύ καθαρά τα ανατομικά χαρακτηριστικά της δομής των οργάνων.
3. Επιλεκτική ωοθηκογραφία.Η φλέβα που μας ενδιαφέρει αντιπαραβάλλεται με μια χρωστική ουσία, μετά την οποία λαμβάνονται φωτογραφίες για να αξιολογηθεί η πορεία των αγγείων, τα τοιχώματά τους, καθώς και ο βαθμός διαταραχής της ροής του αίματος.
4. Λαπαροσκοπική χειρουργική.Ακραία μέθοδος εξέτασης. Χρησιμοποιείται όταν όλες οι άλλες μέθοδοι δεν έχουν παράσχει διαγνωστικά σημαντικές πληροφορίες. Η λαπαροσκόπηση επιτρέπει την αξιολόγηση των αγγείων των ωοθηκών σε πραγματικό χρόνο.

Συνήθως, η εξέταση ξεκινά με υπερηχογράφημα των φλεβικών δικτύων. Εάν είναι απαραίτητο, καταφύγετε σε πιο σύνθετους χειρισμούς.

Επιλογές θεραπείας

Για τους κιρσούς της λεκάνης, η θεραπεία έχει πολλούς κύριους στόχους:

1. ανακουφίστε μια γυναίκα από τον πόνο.
2. ομαλοποίηση του αγγειακού τόνου.
3. ενίσχυση της διατροφής των ιστών.
4. αποτρέψει την ανάπτυξη σοβαρών επιπλοκών.

Για το σκοπό αυτό χρησιμοποιούνται προληπτικές, συντηρητικές και χειρουργικές μέθοδοι.

Σε όλους τους ασθενείς με ARVMT συνιστάται να συμμετέχουν σε φυσικοθεραπεία καθημερινά, να ακολουθούν έναν υγιεινό τρόπο ζωής και να τρώνε σωστά. Μετά από ιατρική εξέταση, εάν η ασθένεια είναι ήπια, μπορείτε να κάνετε ντους με σκιαγραφικό.

Έχει ευεργετική επίδραση στην κατάσταση των αγγειακών τοιχωμάτων. Είναι υποχρεωτική η χρήση ειδικών καλτσών συμπίεσης, οι οποίες επιλέγονται με τη βοήθεια ειδικού.

Οι ακόλουθες ομάδες φαρμάκων μπορούν να συνιστώνται από φάρμακα:

• ΜΣΑΦ – ως αντιφλεγμονώδη και παυσίπονα.
• φλεβοτονικά, αγγειοπροστατευτικά - για την ενίσχυση του αγγειακού τοιχώματος, τη μείωση του αυλού της φλέβας, την προστασία του από βλάβη.
• αγγειοδιασταλτικά - για τη βελτίωση της μικροκυκλοφορίας του αίματος.
• βιταμίνες, μικροστοιχεία.
• στεροειδή - μπορούν να συνταγογραφηθούν από ενδοκρινολόγο σε περίπτωση ορμονικής ανισορροπίας με βάση τα αποτελέσματα των εξετάσεων αίματος.
• άλλα μέσα - σύμφωνα με ενδείξεις παρουσία άλλων παθολογιών.

Εάν αναζητείται θεραπεία με ήδη προχωρημένο στάδιο της νόσου ή η συντηρητική θεραπεία είναι αναποτελεσματική, τότε καταφεύγει στη χειρουργική επέμβαση. Κατά τη διαγνωστική λαπαροσκόπηση μπορεί να πραγματοποιηθεί ταυτόχρονα απολίνωση της προσβεβλημένης φλέβας (γεννητικών οργάνων, ωοθηκών).

Η παρέμβαση εκλογής ανάμεσα στις ελάχιστα επεμβατικές τεχνικές είναι η σκληροθεραπεία και η πήξη με λέιζερ.Η πρώτη μέθοδος χαρακτηρίζεται από την εισαγωγή μιας συγκολλητικής ουσίας στον αυλό της φλέβας, η οποία μειώνει τον αυλό του αγγείου.

Για την πήξη με λέιζερ, η ακτινοβολία χρησιμοποιείται για την καυτηρίαση των προσβεβλημένων περιοχών. Μπορείτε να επιλέξετε την κατάλληλη θεραπεία για τους κιρσούς της μικρής λεκάνης μόνο κατόπιν συνεννόησης με έναν ειδικό.

Η παραδοσιακή ιατρική δεν χρησιμοποιείται ως μονοθεραπεία.Καταφεύγουν σε αυτό για να συμπληρώσουν την κύρια θεραπεία. Οι πιο αποτελεσματικές λαϊκές θεραπείες είναι τα βάμματα και τα αφεψήματα με βάση τους καρπούς ή τα άνθη της ιπποκαστανιάς.

Προληπτικά μέτρα, πιθανές επιπλοκές

Οι συνέπειες των κιρσών της μικρής λεκάνης μπορεί να είναι εξαιρετικά δυσάρεστες. Αυτά περιλαμβάνουν:

• χρόνια φλεγμονή των γυναικείων γεννητικών οργάνων,
• σύνδρομο χρόνιου πυελικού πόνου,
• φλεβική θρόμβωση,
• αιμορραγία από την κοιλότητα της μήτρας κ. λπ.

Για να αποτρέψετε την ασθένεια και τις επιπλοκές της, θα πρέπει να αλλάξετε τη ζωή σας:

1. απαλλαγείτε από κακές συνήθειες.
2. εάν η εργασία είναι καθιστική, τότε κάντε μια προθέρμανση πέντε λεπτών τουλάχιστον μία φορά την ώρα.
3. περπατήστε καθημερινά στον καθαρό αέρα.
4. υποβάλλονται σε ετήσια προγραμματισμένη ιατρική εξέταση με συμπερίληψη στον κατάλογο ενδοκρινολόγου και γυναικολόγου.
5. συμπεριλάβετε στη διατροφή σας μεγάλη ποσότητα φρούτων, λαχανικών και δημητριακών, αποφύγετε τα λιπαρά, τα γλυκά και τα πικάντικα τρόφιμα.

Οι γυναίκες που διαγιγνώσκονται με URVMT θα πρέπει να παρακολουθούνται τακτικά από γιατρό. Η έγκαιρη ανίχνευση της επιδείνωσης της κατάστασης θα επιτρέψει την προσαρμογή της θεραπείας.

Είναι σημαντικό να θυμάστε ότι η αυτοθεραπεία στην περίπτωση του ARVMT μπορεί να είναι όχι μόνο άχρηστη, αλλά και εξαιρετικά επικίνδυνη.Επιπλέον, η παραδοσιακή ιατρική είναι απίθανο να είναι σε θέση να ανακουφίσει τα συμπτώματα της νόσου. Επομένως, όταν εμφανιστούν τα πρώτα σημάδια ασθένειας, είναι καλύτερο να συμβουλευτείτε το γιατρό σας.